A Ermida da Nosa Señora das Neves en Buxantes

Descripción

Acceso

Arquitectura relixiosa: Esta capela, situada na parroquia de Buxantes, forma parte do itinerario relixioso que conducía aos peregrinos desde Santiago de Compostela a Fisterra. Este lugar era tamén un punto de encontro dos romeus que desde as Rías Baixas dirixíanse a Muxía. Está situada nun lugar natural coñecido como “Fonte Santa”. Nas inmediacións celebrábase unha feira mensual que reunía a xente da comarca. Foi visitado no ano 1607 polo arcebispo de Santiago Jerónimo do Hoyo. Preto da igrexa existía unha pequena aldea e un lugar de hospedaxe de peregrinos que foron destruídos na Guerra da Independencia. A Ermida da Virxe das Neves de Buxantes, é un templo antiquísimo de liñas sinxelas na súa construción e cuxo trazo máis característico é un altar pétreo situado nun dos laterais para celebracións ao aire libre. Consta dunha soa nave con presbiterio de planta rectangular. A ábsida cóbrese cunha bóveda de canón corrido en cantería e a nave cóbrese con tellado a dúas augas sobre cimbras de madeira. Como é habitual, posúe unha sancristía pegada á ábsida no muro norte. Chama a atención o pequeno rosetón situado sobre a porta principal de entrada, moi usado na arquitectura románica e gótica polo que cabe pensar que se trata dunha peza da capela primitiva. A súa función era a de iluminar o templo. Ao mesmo tempo, a súa situación espacial tiña que cumprir a crenza de que no solsticio de verán os últimos raios de sol tiñan que iluminar o altar. Na Ermida das Neves esta condición cúmprese matematicamente; ás 21:45 h do día 21 de xuño (solsticio de verán), os últimos raios de sol cóanse polo rosetón para incidir sobre o Sagrario como a luz dun faro. No muro norte exterior obsérvase unha porta travesera e un altar que facía de capela ao aire libre para as grandes concentracións relixiosas e as romarías. O material utilizado na súa construción é a cantería de pedra, excepto no caso da sancristía. Con respecto á fachada principal, esta segue un esquema pentagonal. De abaixo a arriba organízase mediante: unha porta de luz rectangular, un van de reducidas dimensións tamén rectangular e unha espadana con dous arcos de medio punto peraltados que acollen as campás, ademais dun sinxelo remate formado por unha cruz no centro e dous acroterios piramidales. A súa decoración baséase en molduras moi marcadas. Como curiosidade destaca un segundo campanario no extremo leste da cuberta, dun só van sobre pilastras e rematado en acroterios de pináculos con bóla. No interior, a decoración escultórica está moi deteriorada como consecuencia do escaso uso litúrxico actual. Na actualidade, esta ermida só se utiliza durante a festa en honra á virxe, o 8 de setembro.