#DumbríaEntreLiñas: Ignacio Vilar

O director Ignacio Vilar viviu a súa infancia na aldea galega de Castrofolla (Petín de Valdeorras, Ourense, Galicia). Nas noites frías do inverno, arredor do lume da lareira dos seus avós, escoitou historias inmemoriais en galego. A vida na aldea, a relación coa natureza e as historias escoitadas á calor do lume farán espertar e alimentarán logo a súa paixón polo cinema.
Aos oito anos olla por primeira vez un filme e queda abraiado. Para el, a luz que cintila na pantalla é a mesma que reflicte o lume na lareira. O cinema convértese no medio para seguir contando historias. Na adolescencia permanece interno nun colexio da cidade de Ourense. Sae para ollar cinema no cine Xesteira, no Mari, no Principal, no Avenida, no Losada.
Aos dezaoitos anos trasládase a Barcelona e alí, na Universidade Central, funda unha escola de cine, na que se estudan as grandes películas da historia, así como a montaxe, dirección de actores, rodaxe de documentais e curtas. Inicia tamén un proxecto de difusión de filmes polos barrios de Barcelona, polas cidades, vilas e aldeas de Catalunya. Na Filmoteca ten a oportunidade de coñecer o mellor cine do mundo.

En 1989 gaña o Carlos Velo polo guión Ollo Birollo, volve a Galicia e monta a produtora Vía Láctea Filmes, coa que dirixe curtas en 35mm, documentais e series documentais para televisión. Tamén dirixe ás longametraxes Ilegal (2001), Un bosque de música (2003), Pradolongo (2007), Vilamor (2011), A Esmorga(2014) e Sicixia (2016)

A Esmorga

2014. Longametraxe en Cine Dixital/Alta Definición (HD). 111 minutos.

Filme baseado na novela de Eduardo Blanco Amor do mesmo título.
Actores:
Cibrán (Miguel de Lira), O Bocas (Karra Elejalde), Milhomes (Antonio Durán (Morris).
Rodaxe:
20 de xaneiro ata 27 de marzo 2014.
Lugares de rodaxe:
Provincia de Ourense: Cidade de Ourense, O Carballiño, Ribadavia e Boborás. Provincia de Lugo: Monforte de Lemos, O Saviñao, Ferreira de Pantón. Provincia de A Coruña: Concello de Touro.
Estrea:
Venres, 21 de novembro 2014, nos cines de todas as cidades e vilas.
Venres, 8 de maio de 2015, nos cines de Madrid, Barcelona, Euskadi, Navarra e Illas Balears.

Dirixida por Ignacio Vilar

Premios:

2016: Festival de Toulouse (Mellor Director - Ignacio Vilar / Mellor interpretación masculina - Karra Elejalde, Miguel de Lira e Antonio Durán Morris / Mellor fotografía - Diego Romero Suárez-Llanos)

Foi o filme máis premiado no Festival du Film Espagnol. Ignacio Vilar, mellor director (cun premio creado ad-hoc para valorar a súa achega no filme); premio á mellor interpretación masculina protagonista para Morris, Karra Elejalde e Miguel de Lira, e á mellor fotografía para Diego Romero.

Nominacións aos Premios Goya

A Esmorga obtivo unha nominación, na categoría de mellor guión adaptado, para Ignacio Vilar e Carlos Asorey. O filme segue a facer historia ao converterse na primeira longametraxe rodada en galego que consegue unha nominación a este prestixioso galardón.

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=_f3ePrkSE0Y

A obra está baseada na novela de Eduardo Blanco Amor polo que imos achegarnos á obra e autor:

Eduardo Blanco Amor (Ourense, 1897- Vigo, 1979) é un narrador fundamental do século XX. Na súa xuventude relacionouse con Risco, que o levou a entrar en contacto coas literaturas europeas. Emigrou a Arxentina no 1919 e viviu moitos anos en América.

Como poeta ten libros en castelán e galego. Entre a súa obra en galego están: “Romances galegos” (1928), “Poema en catro tempos” (1931) e “Cancioneiro” (1956).Como narrador, Blanco Amor foi máis tardío. Publicou tres libros en galego: “A esmorga” (1959), “Os biosbardos” (1962) e “Xente ao lonxe” (1972).

“A esmorga” é a novela máis popular e lida de Blanco Amor. Tivo que publicarse por primeira vez en Buenos Aires, no 1959, ante a negativa da censura franquista. É unha novela na que alcanzan especial brillo as virtudes de Blanco Amor como escritor.

Resumo

O autor comeza o relato da obra informándonos de que o narrado é algo que sucedeu hai algún tempo na cidade onde naceu, e a información recolleuna buscando nalgúns papeis e falando con testigos do caso.Cibrán é un picapedreiro, un acusado que declara ante un xuíz, centrando a súa declaración na tráxica historia del e dos seus compañeiros: o Bocas e o Milhomes, homes marxinais da sociedade.Cibrán conta que cando vai cara o traballo atopa o Bocas e o Milhomes bébedos nunha carreteira, e convencenno para que vaia con eles de esmorga. Pasan o día enteiro (no que chovía abundantemente) polos baixos fondos da cidade de Auria, de borracheira, vagando por varios lugares e bebendo sen cesar.

Ó saír dunha taberna deciden ir o pazo dos Andrada, onde din que vive unha fermosísima muller que pouca xente ollou. Métense por un burato do xardín e ollana dende lonxe nunha galería. Ó marchar, o Bocas comeza a cavilar, porque quedara namorado da fermosura da muller.

Despois de seguir vagando por Auria, o Milhomes ten a idea de ir a un pazo onde traballa un parente seu, quen lles invita a quedarse na bodega , onde seguen a beber. Por descoido préndenlle lume ao pazo e escapan de alí.

Como tiñan algo de cartos, decidiron ir a unha casa de alterne. Na primeira bótanlles fóra, e unha das mulleres dille ao Cibrán que o Bocas deixou un home morto a noite antes nunha taberna. Teñen que saír a carreira daquel lugar, e van a outra casa de alterne, onde son mellor recibidos, aínda que ó final tamén lles botan fóra.

Fan plans de saír de Auria en tren pola mañá cedo, e para facer tempo dan voltas polas rúas, e nunha churrería o Milhomes rouba duas botellas de augardente e continúan bebendo e vagando. Para que non lles atopen, agáchanse nunha igrexa, e ó saír van ó mesón do Roxo, onde perden todos os cartos.

Decide voltar á casa dos Andrada, porque o Bocas ten a teima de estar coa muller que virán pola mañá. Entran dentro da casa, pero o Bocas e o Milhomes rouban unhas alfaias. Andan pola casa ata atopar a muller, que resultou ser unha boneca, e o Bocas enfurécese e afirma que quere estar cunha muller que non sexa unha prostituta.

Para satisfacer esa teima van ó vertedeiro de Auria, onde vive unha muller, Socorrito, que din que está tola, e o Bocas oblígana a estar con el. Cando o Milhomes e Cibrán escoitan os berros da muller van onda eles. O Milhomes saca unha navalla, e fere a Cibrán cando trata de paralo. Crávalle tamén a navalla ó Bocas e o mata. O Milhomes escapa do lugar por unha lagoa xeada, pero o xeo rompe e desaparece afundido.

O rematar Cibrán o relato dos feitos, o xuíz ordénalle voltar ó cuartelillo, pero desesperado, Cibrán colle a navalla que servira como proba e cravousena. Cibrán morreu tras declarar ante o xuíz, aínda que o autor da obra informanos que non se soubo claramente como morreu.

Guía de lectura da Esmorga de Eduardo Blanco Amor: https://oximnasiodeacademo.files.wordpress.com/2012/05/guc3ada-de-lectura-de-a-esmorga-de-eduardo-blanco-amor.pdf

A esmorga foi un libro que conseguiu moito éxito de público e crítica. Como mostra podemos sinalar as varias reedicións que tivo o libro, sobre todo cando xa morrera o autor. Axiña se converteu nun clásico da narrativa galega, cuxo contido foi obxecto de reelaboración noutros formatos artísticos: banda deseñada, música, cine...

Sicixia

2016. Longametraxe en Cine Dixital/Alta Definición (HD). 100 minutos.

Sinopse: Xiao, enxeñeiro de son, recibe un encargo para gravar os singulares sons de Costa da Morte. Alí coñece a Olalla, unha guía local que recolle algas no océano Atlántico e que lle axudará a mergullarse na idiosincrasia do lugar. A partir de aí, nesa lexendaria Finisterrae, as súas vidas fuxirán ao seu control coma mareas rexidas por unha lei superior.

Sicixia retrata o inigualable patrimonio da Costa da Morte, mesturando ficción e realidade. Cada fotograma bebe en cada secuencia e matiz das xentes e da singularidade desta terra.Xiao, enxeñeiro de son, recibe un encargo para gravar os singulares sons de Costa da Morte. Alí coñece a Olalla, unha guía local que recolle algas no océano Atlántico e que lle axudará a mergullarse na idiosincrasia do lugar. A partir de aí, nesa lexendaria Finisterrae, as súas vidas fuxirán ao seu control coma mareas rexidas por unha lei superior.

Paseo polo amor e a Costa da Morte.

Actores:
Xiao (Monti Castiñeiras), Olalla (Marta Lado), Alís (Arantza Villar), Raquel (Melania Cruz), Santiago (Artur Trillo), Pedro (Dani Trillo), Navea (Tamara Canosa).
Rodaxe:
1ª fase: do 3 ao 6 de xullo de 2015
2ª fase: do 22 de febreiro de 2016 ao 25 de marzo de 2016.
Lugares de rodaxe:
Provincia da Coruña: Cabana de Bergantiños, Camariñas, Carballo, Carnota, Corcubión, Cee, Cerceda, Dumbría, Fisterra, Gaiás (Santiago de Compostela), Muxía, Zas. Provincia de Pontevedra: Sabucedo (A Estrada), Illa de Arousa.
Estrea:
25 de novembro de 2016.

Dirixida por Ignacio Vilar

Premios:

2016: Marta Lado recibe o premio a mellor interpretación feminina no Festival Cinespaña de Toulouse
2017: Sicixia, premio al mejor filme extranjero en el 50 WorldFest-Houston, en Estados Unidos

Trailer V.O. https://www.youtube.com/watch?v=CMktJ0JRuL0

Fonte: http://www.vialacteafilmes.gal/

VERÁN 2017

O verán está a piques de chegar e con el as actividades programadas nas instalacións municipais do Conco.
A piscina municipal abrirá as súas portas cos horarios de costume para o baño libre (de luns a sábado, de 15:30 h a 19:30 h).

En xullo comezan os cursos de natación (iniciación e perfeccionamento) para adultos (polas tardes).

Polas mañás realizaranse actividades para os nenos e nenas:

Cursos de natación
Obradoiros de manualidades, cociña, reciclaxe, experimentos,...
Xogos e dinámicas para o tempo libre
Xogos populares e de mesa
Actividades deportivas
Contacontos
Servizo de Bibliopiscina e acceso a internet

Diversión, entretemento, xogo, aprendizaxe, exercicio físico, intercambio de experiencias, convivencia, interacción dos rapaces das diferentes parroquias, ....
Todo isto, e máis, atoparédelo este verán nas mañás estivais do Conco.

O concello porá un servizo de transporte gratuíto para trasladar ós participantes desde as parroquias ata Dumbría.

Xa podedes inscribirvos nas casas culturais ou nas oficinas municipais, Teléf.: 981 744 001, ata o 26 de xuño. No caso dos menores que desexen participar nestas actividades estivais, hase de entregar unha solicitude en calquera das instalacións municipais.

E, para ir abrindo boca, e como remate deste curso, celebraremos unha festa infantil na praia do Ézaro.
Será o luns, 26 de xuño.

Todos os nenos e nenas que queiran participar deben cubrir unha autorización e entregala nas casas culturais ou nas oficinas municipais antes do 20 de xuño.

DESCARGA DE DOCUMENTOS:
1 solicitude de inscrición nas actividades do verán (xullo e agosto).
2 autorización para a festa fin de curso (26 de xuño)

#DumbríaEntreLiñas: Concha Blanco e María Canosa

Esta semana o #DumbríaEntreLiñas está dedicado á Literatura Infantil e Xuvenil. E imos falar, non de unha autora, senón de dúas, que ademáis dá a casualidade de que son nai e filla. As dúas escriben. E moito. E ben. E ata publicaron un libro en conxunto. Elas son Concha Blanco e María Canosa.

Autobiografía de Concha Blanco

No Concello de Cee hai unha aldea que se chama Lires. En Lires está a ria máis pequena de Galicia, que coa marea baixa desaparece; é unha ría con maxia. Antes da ría hai un cruceiro e preto do cruceiro está a miña casa onde nacín o 19 de xuño de 1950.

Segundo me contaron, tardei moito en saír da barriga de miña nai, retraso que a piques estivo de facerme coincidir nacer con morrer. D. Xoán, o médico que axudou no parto, deume un par de azoutas. Así que dende aquela aprendín a ser puntual nas miñas citas, co traballo, cos amigos, coas amigas.

Quérovos contar que a miña primeira anécdota xa ocorreu aquel día ó pé do leito naquela casa de Lires. Este doutor, amigo da familia, suxeriulles ós meus que me puxesen por nome Blanca, en vez de Concha. Blanca Blanco Blanco.

— ¡¡Non!! —aseguraron os meus proxenitores por unanimidade.

Ata os dez anos vivín neste fermoso lugar.

Concha Blanco, mestra e pedagoga, unha das voces pioneiras no ámbito da realización e aplicación de material didáctico para a aprendizaxe da lingua galega e, ao tempo, posuidora dun extenso e completo currículo no que se refire á traxectoria como autora da literatura infantil e xuvenil.

Concha Blanco ten máis de 40 libros publicados de literatura infantil e xuvenil. Aparte publicou moitos materiais didácticos, libros de texto, participou en obras colectivas; e tamén ten narratica para adultos.

De entre a extensa e variada obra achegamos o resumo dunha delas; Luces, bicos e cores

Edicións Embora, col. Fardel dos soños, Ferrol, 2001, 24 páxinas, 10 €

Resumo [ Velaquí, como un rodopío, papaventos, a cor gris, unha gaita, unha princesa…, a carón de eixes vinculados co mundo dos sentimentos, das ensoñacións ou doutros ámbitos facilmente recoñecibles, a conviviren cunha visión manifestamente optimista que non agocha unha invitación á reflexión cando cómpre. Ao tempo, exhíbese sempre un variado manexo de recursos na construción poética, tal e como lle acae a unha voz sólida e moi experimentada que procura, á mantenta, un diálogo fluídoe directo co lectorado máis novo.] https://cadernodacritica.wordpress.com/2012/11/06/luces-bicos-e-cores-de-concha-blanco-e-gemma-aguasca/

Podedes ver a obra completa e biografía da autora en: https://gl.wikipedia.org/wiki/Concha_Blanco

Clube de lectura no que participou a autora: https://www.youtube.com/watch?v=epVtSw1K1qk

María Canosa

María Canosa (Cee, 1978) é profesionalmente enxeñeira de Camiños, Canais e Portos, sendo escritora de corazón. Articulista en La Voz de Galicia, foi contertulia en varios programas radiofónicos da Radio Galega e Radio Voz. Foi a «experta» en letras nos concursos dos programas de TVG Cifras e letras e Verbas van. É autora dunha extensa obra narrativa infantil e xuvenil, iniciada con Bramido maino e A pedra do seixo, publicadas en 1997, e continuada, entre outras, por títulos como O Crebanoces (2011), Xiana, a nena pirata (2012), Viaxes de inverno (2013), Druídas (2014), Rubicundo (Xerais 2015), finalista do Premio Merlín 2014, O día que choveu do revés (Xerais 2016) e A cazadora de estrelas (2017), finalista do Premio Merlín 2016. Como narradora publicou Faíscas (2009), DisParo (2016), Non é París (2016) e Cando cae a luz (2016). Publicou, ademais, o libro de poemas Ronca o mar (2011) e o ensaio A que altura está o ceo (2016), en colaboración con Jorge Mira.

O seu último título«Muriel« acaba de ser premiado co Premio Merlín de Literatura Infantil 2017

De entre todos os libros de María Canosa escollemos o de "Acuario".(ilustracións de Dani Padrón)

Edicións Embora, colección Fardel dos soños, Ferrol, 2012, s/p, 10 €

Resumo [ A fórmula pola que a autora opta para amosar os trazos principais deses seres que viven no acuario resulta, xa que logo, moi rendible, ao alternar a súa descrición e características propias co contrapunto fantasioso e suxestivo que as propias nenas e nenos van construíndo. Se, alén diso, se lle engaden acaídas pingas de humor e ironía e mais un léxico específico vinculado coa denominación dos peixes habituais en Galicia, non dubido en cualificar este álbum ilustrado como unha proposta suxestiva e aleccionadora. A todo iso axuda, e non pouco, a lectura visual do ilustrador Dani Padrón, marcada polo movemento, polo colorido e optimismo.] https://cadernodacritica.wordpress.com/2012/10/18/acuario-de-maria-canosa/

Nenos recitando o libro de "Acuario" https://www.youtube.com/watch?v=A3_bnUcNczk

María Canosa lendo e fomentando a lectura nos coles https://www.youtube.com/watch?v=N40GsvVXj9Q

Concha Blanco e María Canosa, autoras da guía de protocolo 'Será correcto?'

Teño que levantarme cando me presentan a alguén?
Podo apoiar os antebrazos na mesa cando estou a comer?
Pode acompañarme o meu pai a unha entrevista de traballo?
Que levo como agasallo se me convidan a comer a unha casa?
Todas estas cuestións e moitas máis teñen a súa resposta en Será correcto?; unha guía divertida e sinxela, de fácil lectura e manexo e que seguramente axudará a sacar ao lector de máis dun apuro.

Na vida cotiá da maioría das persoas, atopámonos ante diversas situacións que nos presentan dúbidas e que resolvemos como podemos, pero descoñecemos se foi aquela a mellor maneira de facelo. Con todo, saber como hai que comportarse tampouco é difícil e dános moita seguridade.

Será correcto? está pensado para que o consulten adultos, pais, docentes? pois a falta dos bos modais é motivo de preocupación para estes últimos. Pero tamén está orientado aos nenos, xa que temos claro que é mellor aprender bos modais de pequenos.

Será correcto? non é un libro típico de protocolo, nin polo contido ?non esperen atopar aquí como debemos vestirnos para a alfombra vermella?, nin polo seu deseño, con desenfadadas ilustracións que nos convidan a achegarnos ao mundo dos bos modais dunha maneira divertida.
Fonte: http://www.herculesediciones.com/libro/sera-correcto-reeditado/

CLAUSURA DAS ESCOLAS DE TEATRO 2017

O sábado 17 e o domingo 18 de xuño terá lugar a clausura das clases de teatro do presente curso.

Será na Casa de Cultura de Olveira.

Actuacións do sábado 17 :

a partir das 16:00 h.:

Grupo infantil municipal de teatro de Olveira
Grupo infantil municipal de teatro do Conco

ás 20:00 h:

Grupo municipal de teatro de Mozos/as

Actuación do domingo 18 ás 20:00 h.:

Grupo municipal de teatro de adultos

Entrada libre ata completar aforo.

#DumbríaÉTeatro

#DumbríaEntreLiñas: Libros e bibliotecas queimadas

“[…] el fuego destruye todo, libros incluidos, pero nunca puede destruir los sentimientos, el saber y la Memoria”. Mempo Giardinelli

No mes de San Xoán imos dedicar esta sesión do club lector ós libros e ó lume, os libros queimados, ás bibliotecas queimadas e censuradas, ás fogueiras de libros, a autores en chamas, e a grandes libros flamígeros dos últimos tempos.

Que os libros atraen ao lume é a conclusión á que pode chegarse ao estudar a historia da desaparición das bibliotecas. A lista de bibliotecas destruídas polas chamas é enorme e, como nos bosques, un tipo especial de piromanía foi causante destes incendios. E é que unha característica común do fanatismo foi o desprezo polos libros. Na súa loita contra o coñecemento, os fanáticos axudáronse dunha ferramenta eficaz: o lume

Pequena introducción sobre a Festa de San Xoán

A Festa de San Xoán celébrase o día 24 de xuño, dando comezo a vésperas da mesma. A relación desta celebración con elementos coma o lume, a auga e as plantas foi dende fai moito tempo un motivo apaixoante de curiosidade e investigación para cantos se preocupan polo estudo do home, das súas crenzas e da cultura en xeral. O elemento máis característico destas festas son as cacharelas de San Xoán. Na tarde da véspera do día 24, os mozos e mozas de cada aldea de cada aldea e de cada barrio amontoan leña, toxo, xestas, piornos, nun lugar céntrico do pobo, se é posible nunha encrucillada de tránsito de persoas e animais. O máis importante de todo, contan na parroquia de Olveira (A Coruña), é coller a cabeza dun animal e cravala na punta dun pau de loureiro ben alto, e amorear a leña da cacharela arredor. Ao anoitecer, cando xa toda a xente do lugar se atopa arredor da cacharela, préndeselle lume, e todos corren arredor danzando e en canto se consume o suficiente, terminar saltando enriba das últimas chamas. Nalgún lugar, coma na parroquia de Toba (A Coruña), se di cando se salta:

“Salto por encima

del fuego de San Juan

Para que non me morda

Cadela nin can,

nin bicho vivente

Que ande polo chan”.

A cacharela non se debe apagar –din en Oliveira-ata que a cabeza do animal se volva borralla. O día seguinte antes de saír o Sol, faise pasar o gando e ás persoas por enriba dos tizóns e a borralla, que quedaron coma restos da mesma e recitan o conxuro.

Abordamos a sesión desta semana partindo de 4 puntos de vista:

1. BIBLIOTECAS QUEIMADAS

Dende a Biblioteca do Palacio Xianyang, a primeira biblioteca da que se ten constancia que foi queimada, no 206 a.C. ata a Biblioteca Biblioteca Nacional de Irak na que se queimaron durante a invasión no 2003 máis dun millón de libros, pasando pola Biblioteca de Alejandría, unha das máis importantes da historia; a Biblioteca do Congreso de EEUU, a Biblioteca de Raglan en Gales, a Biblioteca Nacional de San Cirio, en Sofía, Bulgaria, a Biblioteca de Bosnia-Herzegovina....unha gran cantidade de lugares de culto queimados ó longo da nosa historia. A última delas, como vedes, non pasaron aínda moitos anos.

Breve historia das Bibliotecas queimadas e censuradas http://detrasdelabiblioteca.blogspot.com.es/2016/01/breve-historia-de-bibliotecas-quemadas.html, premendo no enlace encontraredes a lista das bibliotecas queimadas

2. FOGUEIRAS e DE LIBROS

A queima de libros é a práctica, xeralmente promovida por autoridades políticas ou relixiosas, de destruír libros ou outro material escrito; está vinculada ao fanatismo ideolóxico e adoita acompañar moitos conflitos bélicos. A práctica xeralmente é pública e está motivada por obxeccións morais, políticas ou relixiosas ao material publicado. En tempos modernos, outras formas de almacenamento de información, como gravacións, discos de vinilo, CD, DVD, videocasetes e páxinas da internet, incluíronse dentro desta práctica.

Moita xente considera a práctica de queima de libros como algo ofensivo por diferentes razóns: para algúns, é unha forma de censura que os líderes políticos ou relixiosos aplican contra aqueles que se opoñen ás súas ideas. O exemplo máis famoso foi o da queima de libros durante o réxime de Hitler na Alemaña nazi acaecido na Bebelplatz de Berlín o 10 de maio de 1933. Aqueles que se opoñen á queima de libros comparan xeralmente este feito co ocorrido durante o goberno dos nazis.

Para outros, a queima pública de libros significa unha publicidade gratuíta cuxo efecto é atraer a atención sobre libros que doutra maneira quizá non chegarían a coñecerse amplamente. Por iso algunhas autoridades prefiren a destrución privada dos libros.

Queimar libros en forma premeditada indica o grao de barbarie a que pode chegar unha sociedade, como se evidenciou en diferentes momentos do século XX, algúns dos cales son evocados neste artigo. É importante rememorar os pormenores deste crime cultural agora que se cumpriron 80 anos da masiva combustión de obras escritas na Alemaña nazi e 35 anos da queima de libros en Bucaramanga por parte dun furibundo inquisidor católico que agora ocupa unha alta posición no Estado colombiano

A máis famosa Hoguera de las Vanidades aconteceu o 7 de febreiro de 1497, cando seguidores do monxe Girolamo Savonarola recolleron e queimaron en público miles de obxectos en Florencia (Italia) durante a festa do Martes de Entroido.

Esta destrución tiña como obxectivo a eliminación daqueles obxectos que se consideraban pecaminosos, obxectos de vaidade como espellos, maquillaxes, vestidos refinados e mesmo instrumentos musicais. Tamén tiña como obxectivo libros inmorais, manuscritos con cancións seculares e cadros. Entre os obxectos destruídos durante esta campaña había varias pinturas orixinais sobre temas mitológicos clásicos realizados por Sandro Botticelli, postas por el mesmo na fogueira[cita requirida].

Tales fogueiras non foron invento de Savonarola, senón que xa eran un acompañamento usual aos sermóns ao aire libre de Bernardino de Siena na primeira metade do século XV.

Enlace: http://www.rebelion.org/noticia.php?id=172506
Enlace: https://es.wikipedia.org/wiki/Quema_de_libros

3. AUTORES EN CHAMAS. AUTORES QUE QUIXERON DESTRUIR A SÚA PROPIA OBRA

A destrución da literatura é algo tan antigo como a propia literatura, pero cando é o propio autor o que busca que a súa obra deixe de existir hai algo de perverso nese desexo que non chegamos a comprender ben do todo, coma se fose algo que vai en contra da natureza. Á fin e ao cabo, se como dixo Emile Cioran «un libro é un suicidio aprazado», ao destruílo o escritor destrúe tamén unha parte importante de si mesmo. Con todo, é algo sucedeu en repetidas ocasións ao longo da historia da literatura.
Virgilio, Kafka, Emily Dikinson, Saki, Mijail Bukgákov, Juan Ramón Jiménez, Nabokov; escritores que decidiron que algunha das súas obras non viran a luz

Enlace: http://lapiedradesisifo.com/2013/09/23/escritores-que-quisieron-destruir-o-que-destruyeron-su-propia-obra/

4. UN LIBRO FLAMÍGERO

Fahrenheit 451 é unha novela distópica, publicada en 1953 polo escritor estadounidense Ray Bradbury. O título fai referencia á temperatura na escala de Fahrenheit (°F) á que o papel dos libros se inflama e arde, equivalente a 232,8 ºC. A película homónima de 1966, baseada na devandita novela, foi dirixida por François Truffaut.

A trama vira ao redor de Montag, un bombeiro encargado de queimar os libros por orde do goberno. Todo cambia cando coñece a Clarisse, unha moza que lle xera dúbidas sobre a súa felicidade, e o amor pola súa esposa.

Resumo: http://www.shmoop.com/fahrenheit-451-en-espanol/resumen.html

Booktuber: https://www.youtube.com/watch?v=UMIA7a2g-7A

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=w0PwQOr53SA

XVII FESTA DA FAMILIA

XXXII FESTA DA PRAIA DO ÉZARO

CONCURSO FOTOGRÁFICO #DUMBRÍAÉ. Concello de Dumbría

BASES DE CONCURSO FOTOGRÁFICO #DUMBRÍAÉ DE DINAMIZACIÓN DAS REDES SOCIAIS, EN DUMBRÍA

Organización:

O titular deste concurso é o Concello de Dumbría. A finalidade de dito concurso é a promoción do Concello de Dumbría, a través das distintas redes sociais: Instagram, Facebook e Twitter. Carece de valor contractual e poderán participar todas as persoas físicas que cumplan as condicións establecidas nestas bases.

Redes Sociais de Concello de Dumbría e nas que podes participar:

Facebook:https://www.facebook.com/ConcelloDeDumbria

Twitter: https://twitter.com/ConcelloDumbria

Instagram: https://www.instagram.com/concellodedumbria/

BASES DO CONCURSO:

No concurso poden participar aqueles usuarios que promocionen e difundan o concello, realizando fotografías e vídeos representativas de Dumbría con calquera temática (patrimonio, natureza, festas, tradicións, deporte,persoas etc.) no propio concello ou fóra del e o suban ás redes sociais do concurso coa etiqueta #DumbríaÉ.
As datas programadas de participación son dende o 29 de xullo ó 31 de agosto do 2017.
Só as fotografías que cumplan coa temática do concurso e cos requisitos especificados nestas poderán ser seleccionadas.
A participación no concurso é gratica e non require de inscripción ningunha, quedando supeditada a que o participante siga a mecánica de participación establecida nas distintas redes sociais: Instagram, Facebook e Twitter.
O concurso é valido para todas as fotografías realizadas e subidas entre o 29 de xullo e o 31 de agosto (ambos incluidos) do 2017 a Instagram, Facebook e Twitter co hastag #DumbríaE. Non se aceptarán fotografías realizadas fora desas datas.
A organización resérvase o dereito a denunciar ou pedir a eliminación da fotografía, se algunha imaxe vulnera dereitos persoais, resulta ofensiva ou discriminatoria.
Para que unha fotografía entre en concurso debe ser etiquetada co hashtag #DumbríaÉ e compartila publicamente en Instagram, Facebook ou Twitter. As fotos que non foran etiquetadas polo seu autor con ese hashtag non participarán no concurso.
Cada participante pode subir tantas fotos como queira, dentro das datas do concurso.
O criterio para a elección do gañador será mediante a páxina de https://www.sortea2.com/sorteos
Os concursantes ceden os dereitos de imaxe das suas fotografías para que o Concello de Dumbría poda usar dito material para promoción en calquera canle ou medio de comunicación. O premio ao que optan os participantes é de 2 lotes promocionais do Concello de Dumbría elaborados con productos promocionais do concello.
A Organización poñerase en contacto co gañador a través das distintas redes sociais ou polas vías o seu alcance que considere oportunas, para informar do gañador.
A participación na presente promoción supón a aceptación íntegra das presentes bases.

PROTECCIÓN DE DATOS DE CARÁCTER PERSOAL

Os participantes aceptan, mediante a súa participación no presente concurso, que os contidos e comentarios que vaian ser publicados nas redes sociais ou outros medios podan ser compartidos nos medios que a Organización estime oportuno. A participación nun concurso desta natureza supón a aceptación das normas das redes sociais nas que se difunde.

Non é necesario o rexistro previo mediante inscripción algunha.

O Concello de Dumbría non recollerá ningún dato para a inscripción, xa que a participación é pública. Únicamente será necesaria a recollida de datos persoais do gañador, para entrega do premio.

RESPONSABILIDADES

A organización resérvase o dereito de anular calquera participación ou a calquera participante, se ten sospeitas dunha manipulación incorrecta dos datos ou do concurso.

A organización resérvase o dereito de rexeitar ou excluir da participación no concurso e en xeral da promoción de calquera participante que non reúna os requisitos descritos nas presentes bases e términos de participación ou contraleve as normas ou finalidade do concurso.

A organización queda eximida de calquera responsabilidade no suposto caso de existir algún erro nos datos facilitados polos propios agraciados que impedira a súa identificación.

Igualmente, a organización exclue toda a responsabilidade polos daños ou perxuicios de calquera natureza que puideran deberse ó uso indebido, manipulación ou mutilación que usuarios ou terceiros non autorizados poideran realizar respecto do contido xeral da presente páxina, así como da vulneración dos dereitos de propiedade intelectual que se produciran, por falta de cumplimentos das exigencias establecidas.

Decargar as bases completas

Kayak en la Cascada de Ézaro

Si puedes disfrutar de unos días de desconexión, vente a Costa da Morte y no dejes de visitar el Concello de Dumbría.

En O Ézaro puedes encontrar de junio a setiembre una actividad que encanta a pequeños y mayores; y que podrás disfrutar en familia una ruta en kayak en un entorno espectacular: La Cascada del Ézaro.

Si eres un amante de las nuevas experiencias y te gusta otra forma de ver las cosas: la Cascada del Ézaro en Kayak te va a encantar!. Súbete a un kayak y durante una hora recorre la desembocadura del Río Ézaro por los mismos lugares en los que los Vikingos reparaban sus naves: en un marco de incomparable belleza, a los pies del Monte Pindo y vive en primera fila el espectacular salto a 40 metros de la Cascada de Ézaro.

Si estás interesado en vivir la aventura toma nota:

Tiempo: 1 hora de duración con MONITOR
Recorrido por la Fervenza y dembocadura del Río Ézaro
El Material que se incluye es el Kayak el chaleco y remo
Hay servicio de baño y duchas.
Disponemos del Kayaks individuales y dobles
El precio son 12 Euros Kayak individual / 20Euros Kayak Doble
Más información en : Teléfono: 662346927 o turismodumbria@gmail.com

Requisitos:
- Saber nadar
- > 7 años
- de 7 a 10 años acompañados de un adulto en kayak doble

Turnos y horario: ( De junio a setiembre)

Martes: 16:00 h, 17:00 h, 18:00 h, 19:00 h

Miércoles, Jueves, Viernes, Domingo: 11:00 h, 12:00 h, 13:00 h, 16:00 h, 17:00 h, 18:00 h, 19:00 h

Sábado: 11:00 h, 12:00 h, 13:00 h, 16:00 h, 17:00 h, 18:00 h

Kayaks:

12 kayaks= 18 plazas

6 dobles + 6 individuales

También podrás disfrutar de otras actividades como Subidas al Monte Pindo guiadas, una pista de pádel para tu disfrute que puedes alquilar por 12 Euros la hora.

Actividades 2017/2018

Xa está aberto o prazo de incrición para as actividades deportivas e culturais do vindeiro curso. Tedes ata o 1de outubro para anotarvos tanto nas casas de cultura coma chamando ó Concello no número 981 744 001 en horario de mañá.

No departamento de Cultura ofrécense as seguintes actividades 2017/2018

Nenos

Informática

Inglés

Clases de apoio

Escola de Teatro

Pandeireta e baile rexional

Clases de gaita e percusión

#DumbriaSpeaks

Adultos

Informática
Manualidades
Escola de Teatro
Clases de gaita
Cursos de técnicas de busca de emprego
Clases de apoio para a obtención do Graduado en ESO.
Clases de gaita
#DumbriaSpeaks

No departamento de Deportes ofrécense as seguintes actividades 2017/2018

Escola de fútbol
Club Municipal de Piragüismo
Escola Municipal de Voleibol
Escola Municipal de Ciclismo
Escola M. de Ximnasia de Mantemento e Zumba (+ de 14 anos)
Ximnasios municipais de Olveira e do Conco

Anotádevos canto antes!!

Subscribirse a